Στρίταρ, Γιόσιπ

(Stritar). Σλοβένος ποιητής, διηγηματογράφος, δραματικός συγγραφέας και κριτικός της λογοτεχνίας (Πόντσμρεκα, Βέλικε Λάσκε 1836 – Ρογκάσκα Σλατίνα 1923). Ίδρυσε, το 1870 τη λογοτεχνική επιθεώρηση Η καμπάνα, το σπουδαιότερο λογοτεχνικό περιοδικό της Σλοβενίας. Οι πρώτες σειρές ποιημάτων του, που εκδόθηκαν το 1872, με τους τίτλους, Βιεννέζικα σονέτα και Γράμματα του Πρέσερεν από τα Ηλίσια Πεδία, είναι επηρεασμένες από τη φιλοσοφία του Σοπενχάουερ και αποκαλύπτουν έναν ιδιόρρυθμο πεσιμισμό και μια υπέρμετρη ευαισθησία που τη συναντάμε επίσης και στα διηγήματά του. Η διηγηματογραφία του είναι προρομαντικού και ρομαντικού τύπου, επηρεασμένη από τα ρεύματα της εποχής, τον Ρουσό, τον Γκόλντσμιθ, τον Γκέτε, το Χάινε κ.ά. Τα σπουδαιότερα πεζογραφήματα του είναι: Ζόριν (1870), Ο κύριος του Βαλπατσίφικο (1876), Ροζάνα (1877), Σοντνίκοβι (1878). Ιδιαίτερα πολυσέλιδη είναι η λογοτεχνική κριτική του, που ανάμεσα της αξιόλογα είναι τα έργα Εισαγωγή στην ποίηση του Πρέτσερεν (1866), Κριτικά γράμματα (1867-8), Λογοτεχνικοί διάλογοι (1876-7) και Βιεννέζικα γράμματα (1895-6). Πολλά από τα κείμενα αυτά πρωτοδημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά και έχουν γι’ αυτό κάποιο ιστορικομορφωτικό χαρακτήρα.